HERULI

HERULI

pop. a Francis ad Parmam caesi, A. U. C. 1312. dicuntur etiam Langobardi, ab ins. Scandinavia egressi, inquit Aimon. monachus. Nic. Lloyd. Horum quoque regio Mcchelburgia Duc. putatur. Ferrat. Ultta Danubium veteres gentis sedes. Procop. Hitempore. et multitudine, et vi supra vicinos aucti, Longobardos ad ttibutum coegêre: postea ab his, quos durius habebant, cum Doce Rodulpho victi, cum sedes avitas tutari nequirent, verêre ad cum tractum, quem Rugii olim tenuerant, cum, Gotthis Italiam ingressi. Sed pars urgente fame, sterili quippe vastaqueve humo, inde recedentes prxime Gepidas selocatunt: a quibus indigne tractati, transiêrunt Danubium, imperante Anastasio, qui eos, cum saeve in Romanos coeptasseut, misso exercitu vicit, pollicitisqueve, se in posterum in obsequio ac militia Imp. fore, pepercit. Ita Herulorum servatae reliquiae, nequeve tamen Romanis aut auxilio, aut usui fuêre. Atpostquam compos Imperii Iustinianus agros dedit fertiles muneraque adiecit, permoti beniguitate eius Herusli, non societatem modo, sed Christianam pieratem induêrunt. Inde traductâ inclementius vitâ, plenaqueve Christianorum ex institutis agere coepêrunt, mansit tamen infidus animus et alieni cupiditas, cuius nulla apud ipsos infamia. Secutis temporibus, paucis in societate Rom. manete placuit, reliqui, intetfecto Regesuo Ochone, dissidiis collisis sunt. Pars enim e Thule, in qua Herulorum a Longobardis victorum quidam consederant, Regem petiêre, Todasium nomine: pats ab Imp. accepêre, vomine Suartuam: quo neglecto Romanam ultionem metuentes Gepidis se addidêrunt, unde defectionis origo. Eorum, qui fidi mansête Romanis, 400. Duce Pharâ, Belisario: 2000. Narseti militarunt, quo digreslo, in Italia manere recusantes, vasis collectis ptimum Liguriam adivêre, ubi reperto Uraiae exercitu, mancipa et pecora hostibus vendidêre, magnisque pecuniis acceptis iureiurando se obstrinxêre, numquam se in Gotthos manum commodaturos. Ita paratum nacti abitum in Venetiam se contulêrunt, mox paenitentiâ admissi in Iustinianum subeunte, legatos Byzantium misere: paulo post, huius auspiciis, Slavorum victores: Narseti quoque, cuius inprimis studiosi erant, contra Totilam auxiliati. Reliqui, qui ad Gepidas defecêre, Duce Aordo, caesi sunt a Romanis. Vide Procop l. 1. et 2. Hist. Vand. Hugo Grot. post Tac. tempora Herulos, Rugiosque in Scanziam penetrasse, suosqueve habuisle Regulos: inde a Danis, non

multum aute Iustiniani tempora, sedibus suis pulsos fuisse docer. Eorum Regem Gethen, A. C. 528. Baptismo initiatum esle, refert Pautaleon in Chron. Mistaevo postea eorundem Regem ob negatam a Bet nardo Duce Saxoniae, cum quo Othoni II. Imp. in Italia contra Saracenos militaverat, filiam et ingestum a M. Theodorico convitium; canem non motsurum minus, quam latraturam, protestatus, Saxoniam horrendum in modum depopulatus est, et christianâ fide exstinctâ universum Slavicum nomen ad Deorum gentilium cultum reduxit. Tandem tamen ipse senex conversus, an a suis pulsus, an sponte exul, Bardovici reliquum vitae exegit. Pater, praeter alios, Udonis, a quo Wandaliae et Megapolist et Ratibori ac Bogislai, unde Pomeraniae Principes ortisunt. Udo, summus Christianorum osor, cum aliquandiu Herulos rexislet. tandem ab aliquo Saxone transfuga caesus est: cuius necem fil. Godescalcus in Saxonibus vindicavit: caererum cum apud suos fidem propagare vellet, ipse eius praeco, a subditis occisus A. C. 1066.

duos teliquit filios Buthuen et Henricum: quorum ille a Critone Rugio pulsus, et postquam a Saxonibus restitutus esset, per insidias sublatus est. Hic Critonem sustulit, Rugiosque sibi subiecit: cuius ex Suantipolco filio nepos Suinico A. C. 1131. Erdenoburgi occisus est: post quem Canutus Damus regnis titulum et ius sibi vindicavit: quo occiso Buthvenis filii Pribislaus et Nicolotus, uterqueve idololatra, regno potiti sunt. Verum illo a Rugiis capro, hic ab Henrico Leone et Alberto. Urso toto pene regno exutus, in praelio cecidit, maiorqueve pars gentis bellis bellis suppliccisqueve exhaulta, reliquiae exsortes om nis dignitatis esse iussi, aut in Poloniae fines reie cti sunt, novise Frisia et Saxonia coloniis introductis. Vide Phil. Iac. Spener. Syll. Geneal. Hist. in fam. Vandalica, in qua Herulorum Reges, etc. Item infra in voce Vandali. Nudos olim Herulos pugnasse, corporis verecundis solummodo opertis, nattat P. Warnefrid. de gestis Longob. l. 1. Eosdem Deos humanis victimis placasse, senes et morbidos neci dedisle, horum quoqueve coniuges vitam sibi laqueo abrumpere, ni wariti cognationem famamqueve advetsam habere vellent, coegisle: Veneris nullum exhorruisse nefas, levitate, stoliditate, sceleribusqueve omnes alios populos superasse, refert Procop. supra laudatus Goth. Hist. l. 2. ubi de illis prolixe disserit. Vide quoque H. Grot. Proleg. in Hist. Suecorum, Gothorum et Vandalorum, B. item Rhenan. Rer. Germ. l. 1. tit. Heruli et Rugii in Italiam, cum Notis Cl. Othonis IC. Eotum mentio fit Itin. l. 4.

Nos Ducibus, qui nunc Herulos, Henetosque gubernant.